Tulcea

Tulcea komt reeds voor op de oudste kaart van de Donau welke Dacia (Tabula Peutingeriana, 2e-3e eeuw) plaatst tussen Noviodunum (Isaccea) en Histria, de stad Ad Stoma, waarschijnlijk gelegen op de plaats van het fort dat was gelegen aan de "Poort van de Delta", waar de Romeinen een basis hadden voor de Lagere Donau vloot. 

Dat de wortels van Tulcea dieper liggen wordt bewezen door de sporen van de Hallstatt nederzettingen (11e-7e eeuw v.C.) op de "Dealul Taberei"  heuvel; "verlaagd", volgens Romeins gebruik, dichter bij de toegangswegen, werd het fort versterkt in de 2e-3e eeuw, bestuurd werd door de Byzantijnen (8e-9e eeuw), gebruikt door de Genuezen (10e-13e eeuw), opgeslokt door de pre-feodale inlandse formatie geregeerd door Dobrotici (voortaan, waarschijnlijk, de naam Dobrogea), en, beginnende in 1390, dor Mircea Cel Batran "... door Gods wil heersend en regerend ... op beide zijden over de gehele Donau tot aan de grote zee en heerser over de stad Darstor".

Tulcea is de poort van de Delta, het administratieve centrum van het district, en een toeristische trekpleister. Gebouwd op de sporten van de oude Daciers en Romeinse Aegyssus (7e-1e eeuw v.C.), ligt de stad met 110.000 inwoners op 7 heuvelen zoals "Roma Madre", en is een belangrijke haven. 

Sommige toeristische plaatsen zijn de Sint Nicolaas Kerk dateren uit 1865, welke op dit moment in de steigers staat om gerestaureerd te worden.

De Assysië Moskee (1924), het Onafhankelijkheidsmonument gebouwd op deHoria heuvel om de helden te eren welke in de Onafhankelijkheidsoorlog waren gevallen, het uit 1972 stammende standbeeld van de Wallachische heerser, Mircea cel Batran, werk van Ion Jalea, een zeer bekende Roemeense beeldhouwer geboren in Tulcea. Een interessante plek is het stedelijk museum met natuurhistorische wetenschappen, oudheidkunde, kunst en etnografische afdelingen. De tentoonstellingen tonen op synthetische wijze de rijkdoom en schoonheid van de Donau, de origine en geschiedenis van het Roemeense volk levend in Dobrogea en op de oevers van de Donau.

Tulcea is nu een van de fraaiste Roemeense steden en het district Tulcea is the grootste Roemeense gebied bedekt met water dankzij de Donau Delta.

De Donau, Europa's op één na grootste rivier en de 26e van de wereld met bijna 2.900 km lengte, een bellen van meer dan 800.000 km2 bevolkt door zo'n 80.000.000 inwoners in acht landen is eeuwenlang bekend als de hoofdverkeersader, gewaardeerd en bevaren door de Fenicische lange boten, Griekse triremes, Romeinse galleien, Byzantijnse, Genuese boten en vlotten, Venetiaanse galjoenen, Turkse bolozan schepen, Kozakken schepen in vroeger tijden, tegenwoordig sleepboten, aken en motorboten. "Istros" is in de taal van de Argonauten en in de mythologie van de Nijloevers, "Phisos" voor de Feniciërs, "Danare" - "Donaris" voor de Thraco-Getae, "Istrus" - "Histr" - "Danubius" voor de Romeinen, bekend als "Rio Divino" aan het hof van Karel V en gezien als "Le roi des fleuves de l'Europe" door Napoleon Bonaparte, de Donau doorsnijdt het Roemeense grondgebied in de laatste 1.075 km, eindigend in een Delta - de meest representatieve op het oude continent en een van de meest complexe in de wereld. 

De Donau komt Roemenië binnen door als het ware een monumentale triomfboog door de Cazane Gorges, en verlaat het door het kolossale schtterend, magnifieke zwaluwstaart van de Delta (Geo Bogza). het is een originele plek, uniek in zijn soort: Europa's jongste land, grenzend aan een van de oudste bergen van onze planeet (Macin, een 400.000-jaar oud Hercinisch massief) - een lappendeken van water en land, permanent vechtend, permanent wijzigend, een warnet van kanalen, zandbank kammen, kreken, regen wouden, rivier en zee duinen, in een overvloedige en permanente metamorfose. 

Geen wonder dat historische referenties verschillen: Herodotus geloofde dat de Donau samensmolt met de zee door vijf armen, een telling ondersteund door Eratostene van Alexandrië en de Griek Polybiu (272-120 v.C., maar tegengesproken in het bein van de eerste eeuw door de aardrijkskundige Stabo van Pont, welke zeven armen telde, door de Romein Pliny de Oude, die er zeker van was dat het er zes waren, door de Egyptenaar Claudius Ptolemy (ongeveer in 90-168), welke geloofde dat de Donau samensmolt met de zee door zeven armen, inclusief "de Heilige Mond"; landkaarten uit de middeleeuwen echter delen deze mening niet. Volgens sommige eindigt de Donau nu in de zee van Marmara en daarna in de Dardanellen en, als hij zijn water naar de Zwarte Zee brengt, tonen de landkaarten of wel een tot twee armen, of sommigen vijf tot zes, en een verloren zelfs in de haven van Constanta. Het was laat in 1856 dat de Engelse kapitein Spratt een kaart tekende welke dichter bij de waarheid lag, dat wil zeggen de relatiteit van nu, want zelfs nu zijn dingen reeds verschillend; de vuurtorens gebouwd op de zeekust 1802 (Sulina) en 1865 (Sf. Gheorghe) staan nu twee tot drie kilometer achter de zeelijn! 

Wanneer we bedenken dat aan de punt van de "delta" - een driehoek gelijk aan de Griekse letter die zijn naam eraan leende - waar de eerste vertakking van de armen plaats vindt, is de gemiddelde doorvoer van de rivier ongeveer 6.300m3/seconde, de betekenis hiervan zullen we begrijpen door het feit, dat in twee minuten er water genoeg door heen vloeit om een dag van het waterverbruik van een stad met meer dan 1.000.000 inwoners te voorzien; het water voert iedere seconde zo'n twee ton slib aan.

Tulcea is ook gastheer van twee festivals, namelijk het  Internationale Folklore festival van de Donau landen gehouden in augustus en het winter carnaval in december.